Adres IP (Internet Protocol) składa się z ciągu liczb, które reprezentują adres danego urządzenia w sieci. Każda z tych liczb pełni określoną funkcję, pozwalając na identyfikację urządzeń oraz określenie, do jakiej sieci należą. Oto szczegóły dotyczące znaczenia poszczególnych liczb w adresie IP:
Adres IPv4
Adres IPv4 to 32-bitowy numer podzielony na cztery części, które nazywamy oktety. Każdy oktet jest oddzielony kropką i ma wartość z zakresu od 0 do 255. Przykład adresu IPv4 to: 192.168.0.1
Każdy z tych czterech oktetów ma swoje znaczenie:
- Pierwszy oktet: Określa klasę adresu IP i może także wskazywać główną część adresu sieciowego (w zależności od klasy adresu IP).
- Drugi oktet: Używany do określenia bardziej szczegółowej lokalizacji sieci, np. konkretnej podsieci w ramach większej sieci.
- Trzeci oktet: Może być używany do dalszej segmentacji sieci, szczególnie w większych sieciach z wieloma podsieciami.
- Czwarty oktet: Zazwyczaj identyfikuje konkretny host (czyli urządzenie) w danej sieci, np. komputer, drukarkę, telefon.
Podział na adres sieciowy i hosta
Adres IP składa się z dwóch głównych części:
- Adres sieciowy: Oznacza daną sieć lub podsieć.
- Adres hosta: Identyfikuje konkretne urządzenie (hosta) w danej sieci.
To, które oktety są przypisane do części sieciowej, a które do części hosta, zależy od maski podsieci.
Przykład:
Dla adresu IP 192.168.1.15 i maski podsieci 255.255.255.0:
- 192.168.1 to część sieciowa.
- 15 to identyfikator hosta w tej sieci.
Klasy adresów IP
Adresy IPv4 są podzielone na różne klasy, co pozwala na zarządzanie sieciami o różnej wielkości:
- Klasa A:
- Pierwszy oktet: od 1 do 126.
- Używana w dużych sieciach, np. korporacyjnych. Pierwszy oktet identyfikuje sieć, a pozostałe trzy są przeznaczone dla hostów.
- Przykład: 10.0.0.1.
- Klasa B:
- Pierwszy oktet: od 128 do 191.
- Używana w średnich sieciach. Pierwsze dwa oktety identyfikują sieć, a pozostałe dwa są dla hostów.
- Przykład: 172.16.0.1.
- Klasa C:
- Pierwszy oktet: od 192 do 223.
- Najczęściej stosowana w małych sieciach. Trzy pierwsze oktety identyfikują sieć, a ostatni oktet jest dla hostów.
- Przykład: 192.168.1.1.
- Klasa D:
- Pierwszy oktet: od 224 do 239.
- Używana w transmisjach multicast, czyli do wysyłania danych do wielu odbiorców naraz.
- Klasa E:
- Pierwszy oktet: od 240 do 255.
- Zarezerwowana do celów eksperymentalnych.
Adresy prywatne i publiczne
W ramach każdej klasy istnieją zakresy adresów IP zarezerwowane do użytku prywatnego (czyli w sieciach lokalnych). Adresy te nie są routowane w Internecie, co oznacza, że nie mogą być używane do bezpośredniego łączenia się z urządzeniami spoza sieci lokalnej.
Zakresy prywatnych adresów IP:
- Klasa A: 10.0.0.0 do 10.255.255.255.
- Klasa B: 172.16.0.0 do 172.31.255.255.
- Klasa C: 192.168.0.0 do 192.168.255.255.
Przykład rozbicia adresu IP:
Weźmy adres IP: 192.168.1.10 oraz maskę podsieci: 255.255.255.0.
- 192.168.1: To część sieciowa, która identyfikuje konkretną sieć lokalną.
- 10: To część hosta, która identyfikuje konkretne urządzenie w tej sieci.
Maski podsieci
Maska podsieci (ang. subnet mask) określa, która część adresu IP odnosi się do sieci, a która do hosta. Maska podsieci również składa się z czterech oktetów, np. 255.255.255.0. Gdzie:
- 255 oznacza, że dany oktet odnosi się do adresu sieciowego.
- 0 oznacza, że dany oktet odnosi się do adresu hosta.
W przykładzie 255.255.255.0:
- Pierwsze trzy oktety (255.255.255) oznaczają część sieciową.
- Czwarty oktet (0) oznacza, że ostatnia liczba identyfikuje konkretne urządzenie w tej sieci.
Każda liczba w adresie IP pełni określoną funkcję:
- Pierwsze liczby w adresie IP (zależnie od klasy adresu i maski podsieci) identyfikują sieć, do której należy urządzenie.
- Ostatnie liczby identyfikują konkretne urządzenie (tzw. host) w tej sieci.
- Maska podsieci określa, która część adresu dotyczy sieci, a która hosta.
Adresy IP pozwalają urządzeniom w sieci (lokalnej lub globalnej) komunikować się między sobą, a ich struktura umożliwia organizację sieci o różnych rozmiarach.